Współczesne kino, które jest nastawione na komercję i wielomilionową publiczność traci niepowtarzalność przekazu i oryginalność. Alternatywą dla hollywoodzkiej masówki jest kino autorskie, w którym wyeksponowana zostaje rola reżysera, wprowadzającego widza w swoją wizję świata.
Source: d.repubblica.it via Christophe on Pinterest
Kino autorskie powstało na przełomie lat 50-tych i 60-tych jako sprzeciw dla dominacji scenarzystów. Małgorzata Sadowska – dziennikarka Wprost – uważa że: „Celem (kina autorskiego – przyp. autora) było przywrócić rangę reżysera w procesie twórczym”. Na tej fali, wielu twórców kina zaczęło tworzyć oryginalne filmy, które opowiadały historię w charakterystyczny dla poszczególnych reżyserów sposób. Do twórców kina autorskiego zaliczają się m.in.: Luis Buñuel, Akira Kurosawa, Ingmar Bergman i wielu innych.
Source: Uploaded by user via Jean-Christophe on Pinterest
Roman Gutek – szef festiwalu Nowe Horyzonty – wyjaśnia, że w kinie autorskim „reżyser jest autorem scenariusza”. Sprawia to, że w filmach autorskich wyraźnie widać piętno reżysera, pojawia się w nich nie tylko wizja jego świata, ale i specyficzna dla niego forma przekazu. Każdy twórca ma pewne charakterystyczne elementy, ulubionych aktorów, czy operatora. Współczesnym przykładem na to może być obecność u Almadovara aktorki Penelopy Cruz.
Kino autorskie to kino wielkich mistrzów i autorytetów, którzy tworzyli długo oczekiwane filmy. Klasykami kina autorskiego są tacy twórcy jak: Luchino Visconti, Federico Fellini, czy Michelangelo Antonioni. Do współczesnych autorów kina autorskiego zaliczani są między innymi: Marca Bellocchio, Pedro Almodovar, bracia Dardenne i Gus Van Sant oraz Jim Jarmusch i inni.
W pewnym momencie swojego rozwoju kino autorskie było mainstreamowe, dzisiaj jednak kojarzy się raczej z niszą. Pani Małgorzata Sadowska mówiąc o współczesnym kinie autorskim zauważa, że: „Współcześnie nie widać postaci, które koncentrowałyby wokół siebie jakąś energię” – według niej współcześnie brakuje ważnych figur kina niezależnego, które byłyby na miarę dawnych mistrzów .
Jest to spowodowane zmianą oblicza współczesnego kina, które w mniejszym stopniu niż kiedyś jest miejscem wymiany poglądów intelektualnych. Jan Gutek zmniejszenie zainteresowania kinem autorskim tłumaczy zmianą oblicza współczesnego kina i spadkiem jego znaczenia: „Zmieniło się kino i miejsce kina, kino przestało być tak ważne jak dawniej. Dawniej o filmach się dyskutowało i na filmy się czekało. Celebrowało się reżyserów, a ich rola była ogromna. O filmach dyskutowali nie tylko krytycy ale też pisarze, (…) były polemiki”.
Kino autorskie budzi rozmaite skojarzenia, jedni uważają je za dzieło sztuki, a inni krytykują je za nadmiar ozdób i przerost formy nad treścią. Jakbyśmy nie oceniali kina autorskiego jedno jest pewne, że nie można go traktować jako bezmyślnej rozrywki. Jego celem nie jest opowiedzenie samej historii tylko opowiedzenie jej w charakterystyczny i specyficzny sposób, sposób który nie musi się wcale podobać masowej publiczności.
* cytaty z Romana Gutka i Małgorzaty Sadowskiej pochodzą z programu emitowanego w stacji Ale Kino, poświęconego cyklowi filmowemu kina autorskiego –„Kino Mówi: Autor”.
